Бақытбек Бәмішұлы. Ал, ақын жаз өлеңді

Ал, Ақын, жаз өлеңді…

Жаз өлеңді мына әлем.

Қандай әсем, күрмеліп,

Иіліеді тіл әрең…

Сарқырат сайдың суларын.

Құтыртып дуын, шуларын.

Жылағандай сыңсытып,

Жағаның сұлу нуларын.

Өзектен өрге өргізіп,

Қазы менен қуларын.

Таңғы таудың бұп-бұйра

Тұманындай буларын.

Қарықтыр жарық, шырағын.

Керең қып сұрақ құлағын.

Қайыстырып жайпап өт,

Жау тимеген құрағын.

Жеткізіп жарға дауысын,

Оятып түнгі бау ішін.

Күркіретіп көк бұлтын,

Күңірент күймен тау ішін.

Сайранның суы толқысын.

Толтырып орта, олқысын.

Ай аунасын айдында,

Сыңғырлатып шолпысын.

Алты сайдан су ақсын.

Ақ уызын шұбатсын.

Мас ұйқыға әкетіп,

Әлдилесін жұмақ түн.

Қандай әсем мына әлем,

Қарап көзім тоймайды.

Ал көкейім,

Әрдайым:

Сені ғана ойлайды.

Ал, Ақын, жаз өлеңді!

12.06.2025ж.