Ей, өмір, сені сүйіп те көрдім,
Жек көріп бірде кектендім.
Келеді менің биіктеп өлгім,
От бергім маған от бергін…
Бұл жаным жасып бара ма қалай?
Қаншама көзге келді жас.
Секонд сайын молаға қарай,
Барамыз ілбіп ол да рас.
Керегің болмай қалады кейде,
Қателігім еді ол кешіргін.
Ақыр заманы болады дейме?
Оған да сеніп отырмын.
Аһ, Перштелер, мекені бөлек,
Келеді сенмен табысқым.
Не махаббаты, не кегі де жоқ,
Жандардан мынау жалықтым…
Өмір-ай, сені сүйіп те көрдім,
Жек көріп бірде кектендім.
Келеді менің биіктеп өлгім,
Сен енді маған от бергін.
Мен сені талай сүйемін алда,
Осылай тулап жүрермін.
Келмейді менің жүрегім бар да,
Мыналар сынды тірі өлгім.
Ыбырай Дүйсенұлы
ҚХР Орталық Ұлттар университеті
Төтешеден криллшеге түсірген: Мейіржан Әуелханұлы
