Заман өзгерді, жас толқын өсіп келе жатыр, олар «дежуршал» болмайды, 
басшыларды мақтайтын топқа айналмайды. Кейін де жастармен жиі кездесемін, еркін ойлайтындар, сөйлейтіндер бар, тек тоталитарлық жүйеде тәрбиеленген біздер басып тастамасақ, жас зиялылар өсіп келеді.
…Өз бағын, тағын ойлайтындар, өмір бойы жоғарыдағы бастығына жағынатындар мен табынатындарға ұлт тағдыры – қашықтау. Мысалы, өткен жылы ғана әйелдердің зейнетке шығу жасын 63-ке дейін ұзарту туралы заң жобасын депутаттар, әсіресе, Мәжіліс депутаттары үндемей қолдады. Үкіметтің әу бастан өз қолымен жасаған жобаға қарсы бола алмайтыны белгілі. Мемлекет шенеуніктері бір-бірімен жарысып жобаны мақтады. Ал Президент қарсылығынан кейін депутаттар тағы да жабыла қарсылықты қолдады. Бұған Үкімет те «дұрыс екен» деді. Осылай Парламенттің де, Үкіметтің де ел алдында беделі түсті. Саясатта хамелеондар бар екендігіне халықтың тағы да көзі жетті. Ұлтымыздың аналарының тағдырына байланысты осындай екіжүзділік, екі ұстаным орын алды. Бұған қоса тағы бір айтарым, біздегі шенеунік он жылдап, тіпті, өмір бойы мемлекеттік қызметте болады да, мамандығынан қол үзіп, оған қайта оралуға мүмкіндігі болмай қалады. Мұғалім болса – мектепке, инженер болса – зауытқа, құрылысқа, ауылшаруашылық маманы болса, ауылға баруға қорқады. Сондықтан, ол діні, ділі үшін емес, күні үшін мемлекеттік қызметтен айрылмайды. Өйткені, айрылса, жұмыссыз қалады. Ол еліне, халқына емес, басшысына қызмет етуге, соның ойынан шығуға тырысады. Бұл – шенеуніктердің басым көпшілігінің, бұрынғы шенеунік, бүгінгі депутаттардың тағдыры.
(«Егемен Қазақстан», 10.07.2015)
Парақшамызға жазылыңыз
