Тәуелсіз сана – арғымақ

Топырақ сап көзіне пұшық күннің,

Қуанғаннан сүрініп, ұшып тұрдым.

Қиялымда жүретін бақытымды,

Құшағымда қарашы, құшып тұрмын.

Енді еш кімді жалына жолатпайды,

Өз төсімде өз малым тояттайды.

Өз ырқыммен қозғалып,

Тынығамын,

Мені біреу істіктеп оятпайды.

Биік шыңдар ақ айдар өзімдікі,

Жерімді Ер,

Қорғайды сөзімді үкі.

Жон жағымда жосылған дақтар қалса,

Жонын төсеп, түлеген төзімдікі.

Естілмейтін өгдеге сыбыры да,

Сырашы да, сыйлайды сығыры да.

Дербестіктің дем алып ауасымен

Сұлу сөздің малтыман сұйығына

Жүгім түсті,

Жеңілдеп,

Аңқам қанды,

Бүтін еркін боламын арқамдағы,

босанған күн,

байлаудан бырт-бырт үзіп

Сана – арғымақ,

Сандал кер арқандағы.

                                Б.Бәмішұлы

Парақшамызға жазылыңыз