Дүниеге келмес едік сіз бенен біз, Болмаса Адам ата, Қауа анамыз. Адам ата ұстатып кеңірдектен, Дәнді жұтқан күнәһар Қауа ана қыз. Қыз Қауа ана күнәһар құлақ тұнған, Қауа ананы Алла жерге
Аңыздың ақыры 1963 жыл, аспирант кезім, қазақ әдебиетінің ежелгі дәуірін айғақтайтын жаңа мағлұматтар іздестіру үстінде, Тизенгаузеннің Алтын Ордаға қатысты әйгілі, бірақ біздің жұрт бетін ашпаған ескілікті жинағын зерделеп отырып, шетін, өзгеше бір дерекке
Толығырақ
(Мұхтар Мұқанұлы Мағауинге)
Болды бұл бір:
Жазмыш-жазу –
бұлдыр сын.
– Қайт,– дейд,– Мұқа,
саған ғалым...
бүлдіршін...